Beste mede hobbyisten,
Als nieuwkomer stel ik mij graag even aan u voor. Mijn naam is Frans en ik woon in Eindhoven. Recent ben ik gepensioneerd, en wil mijn hobby van vroeger graag weer invulling gaan geven na een periode van ruim vijftig jaar hier weinig tot geen aandacht meer aan besteed te hebben gehad.
Als vijfjarig jongetje was is al bezeten met het virus van treinen en alles wat daar rondom te vinden was. Omdat ik in die tijd in Maastricht woonde, en de familie van moeders zijde in Geldrop, gingen moeder en ik bij enige regelmaat met de trein naar Geldrop. Als daar tenminste geld voor was, want anders maakte moeder graag liftend gebruik van een pendelbus die mijnwerkers vanuit Zuid-Limburg naar België bracht of vice versa, en zo kon ze met kind een groot gedeelte van de route "onbetaald" afleggen.
In die tijd kon dat ook nog zonder moeilijkheden - of rare opmerkingen/voorstellen te krijgen van de chauffeur en inzittenden.
Op het station van Maastricht was het in die tijd een gaan en komen van zowel elektrische treinen als stoomlocomotieven in allerlei uitvoeringen, en kleuren dus ik keek mijn ogen uit. Zeker dat stoomgeweld staat in mijn geheugen gegrift.
Ook herinner ik mij dat er in een etalage van het station een model van de blauwe 1200 serie stond, waar ik voor mijn gevoel uren naar kon kijken. En al die activiteiten die er vroeger te vinden waren, van kaartverkoop en perronchef tot kruier, die je in die tijd ook nog had.
En natuurlijk heb ik diverse modeltreinen in die jonge jeugdjaren gehad - de gevallen van blik die je op moest winden, en waar je jezelf vooral aan rails lelijk kon snijden - maar had ik ze nog maar bewaard....
Enigszins op een leeftijd aangekomen waarop mijn ouders het verantwoord vonden dat ik een stekker in het stopcontact mocht steken, kreeg ik mijn eerste Fleischmann baantje. Het bekende rode locomotiefje uit de 1300 serie - gekocht in Aken - want daar was het speelgoed veel goedkoper dan in Nederland.
En langzamerhand breidde mijn spoor zich in de loop van de jaren uit, via verjaardagen en Sinterklaas natuurlijk! Met oud papier ophalen kon ik met de opbrengst (3 centen per kilo) rails aanschaffen (een rechte kostte in die tijd vijftig cent)
Later, toen ik ongeveer 15, 16 jaar was - en een gevoel voor andere zaken kreeg - vond ik het op een of andere manier toch lullig om mijn vriendin(nen) uit te nodigen een kijkje op zolder te nemen om mijn treinbaan te aanschouwen. Dus raakte "het spoor" in de vergetelheid omdat studie - en andere zaken nu eenmaal prioriteit hadden...
Bij een verhuizing werd alles in dozen ingepakt, en wanneer ik eenmaal later op mezelf woonde vonden mijn ouders dat die dozen ook wel een plaatsje in mijn optrekje konden vinden. Daar hebben ze jaren gestaan, en toen ik zelf kinderen kreeg hebben enkele modellen even het daglicht gezien, maar vanwege desinteresse bij hen werd alles weer ingepakt.
Er was geen tijd - en ruimte om mezelf in de materie te verdiepen, en zo kon het gebeuren dat het hele spul vervolgens jaren ongebruikt opgeslagen stond. Maar het (spoorrails) bloed kruipt waar het niet gaan kan, en door een toeval werd ik toch weer geconfronteerd met mijn modelspoorhobby. Hoe dat gebeurde is te uitgebreid om hier te beschrijven, maar ik had mezelf beloofd om na mijn pensionering op dit gebied nog eenmaal groots uit te pakken !
En daar zijn we dan, fris en fruitig, maar ondertussen wel tot de ontdekking gekomen dat de techniek ook op dit gebied niet heeft stil gestaan, en er heel veel geleerd en geïnvesteerd moet worden om een beetje bij de tijd te zijn. Daarnaast zie je helaas veel mensen afhaken voor zover het modelspoorhobby betreft, en winkels sluiten omdat het Internet andere mogelijkheden biedt, en fabrikanten gedwongen worden de handdoek in de ring gooien.
Toch wil ik er graag nog even mee verder...., en hoop vurig dat er nog eensgezinde mensen via dit forum te vinden zijn, want het is toch zo'n mooie hobby! Groetjes, en misschien tot mails. Frans.
