Wat een melder doet is het verschil meten tussen de voeding en de melderdraad.
Dat is dus wat de melder NIET doet.
Hij meet of er stroom in het circuit van de meldraad terug naar de centrale vloeit.
Hij staat dus in serie met een stukje (geïsoleerde) rail.
Maar doordat er (door de manier van meten) een klein spanningsverschil ontstaat tussen de meldrail en de hoofdrail is er in de lijn naar de hoofdrail een extra voorziening opgenomen om dit spanningsverschil te verminderen (in de vorm van de beruchte brugcel).
Immers, de stroom zoekt de weg naar de hoogste spanning.
Dus als er ergens een hogere spanning staat, zal daar de stroom naar toe willen.
Zonder deze "compensatie" zou bij een kort stukje meldrail er geen (of in ieder geval minder snel) detectie (meer) plaatsvinden, meestal veroorzaakt door een overbrugging naar een hoger spanning door de wielen met contactslepers.
Dat is dus de rede waarom ik in de hoofdlijn een extra brugcel heb opgenomen en moet dus ook de volledige belasting (van de centrale of de booster) kunnen verdragen.
Aangezien er tijdens het voorval, toen de baan stil viel, er twee rijtuigen toevallig op een detectie stuk stonden, bleef daar de verlichting van branden, omdat de detectiestukken niet via deze brugcel lopen.
Dat was dus voor mij de trigger dat er iets mis was met de brugcel die de rest van de baan (dus niet de detectie stukken) van spanning voorzag.
En waardoor, geen idee. Dit kunnen verschillende oorzaken zijn geweest (productie, EOS, kwaliteit etc, etc).
Is ook niet meer belangrijk, probleem is opgelost. (duurde alleen wel even voordat ik het gevonden had

)